We zijn vanaf Cabo de Palos naar het noorden gereden langs de arm die de lagune Mar Menor omsluit naar Faro del Estacio gereden. Daarna nog een stukje verder gerenden totdat we niet verder konden.
Helemaal aan het eind kom je bij de "Puente de la risa", vrij vertaald als de brug om te lachen en dit klopt. Het is een spannend bruggetje wat je meteen begrijpt als je de foto ziet. Hij is zo steil dat je geen wegdek meer voor je ziet, alleen blauwe lucht. Ik ben vergeten een foto te nemen maar ik heb een foto van Domingo Andres Bastida Martinez geleend.
Deze strook wordt "La Manga del Mar Menor" genoemd. Deze strook is een dikke 20km lang en op enkele plekken slechts 100m breed. Zowel aan de zuid als aan de noordzijde zijn zoutvelden te vinden.
Het gehele gebied is een zeer toeristische omgeving. Het binnenmeer of lagune, hoe je het ook noemen wilt, is grofweg 20km bij 15km en een geliefd meer voor de zeilsport.
Het is het grootste zoutwater meer van Europa. Op het diepste punt is het echter maar 7 meter diep. Rondom het meer zijn veel zoutvelden voor het winnen van zeezout. Deze zijn moeilijk om op een foto te krijgen maar met Google Earth krijg je een goede indruk hoe het eruit ziet en hoe groot deze zijn. Op de google luchtfoto is het veld aan de zuidzijde te zien, deze is ongeveer 1km bij 0,5km.
In het binnenmeer liggen een paar eilandjes waarvan Isla Mayor de grootste is met een hoogte van 104 meter. Dit eiland is privaat bezit en kan niet bezocht kan worden. Alle eilandjes zijn van vulkanische oorsprong.